Co nowego w zakresie diagnostyki molekularnej ryb?
Jak czytamy w artykule „Fishing for Novel Diagnostic and Therapeutic Options” autorstwa Dijkema i wsp. opublikowanego na łamach Clinical Reviews in Allergy & Immunology większość pacjentów z alergią na ryby ma objawy po spożyciu wielu różnych gatunków ryb. Wynika to z uczulenia na β-parwalbuminę powszechnie występującą w mięsie rybim.
Jednak, nawet 41% pacjentów z alergią na ryby w wyniku uczulenia na β-parwalbuminę może tolerować pewne wybrane gatunki ryb. Tolerancja wybranych gatunków ryb może być warunkowana zmienną zawartością tego białka w mięśniach ryb.
Niektórzy pacjenci mogą tolerować tuńczyka, łososia, dorsza czy pstrąga, ponieważ znajduje się w ich mięsie mniej β-parwalbuminy niż w mięsie karpia, śledzia i karmazyna. Znaczenie dla tej tolerancji ma również obróbka termiczna mięsa: gotowanie i wędzenie zmniejsza zawartość β-parwalbuminy, zatem pacjenci z klinicznie istotnym uczuleniem wobec β-parwalbuminy mogą tolerować mięso ryb o niskiej zawartości tego białka poddanego obróbce termicznej. Autorzy ww. artykułu podkreślają, że część pacjentów może być uczulona tylko wobec ryb z rodziny łososiowatych, gdyż w ich surowicy obecne są przeciwciała E swoiste dla specyficznego epitopu parwalbuminy.
Za wystąpienie objawów alergii na ryby mogą także odpowiadać sIgE wobec aldolazy, enolazy i innych molekuł alergenowych, których znaczenie kliniczne na ten moment jest nieokreślone. W przyszłości może okazać się, że niektóre z nich są istotne w diagnostyce i leczeniu alergii na ryby.
Brak możliwości oznaczania sIgE wobec tych molekuł alergenowych powoduje, że DMA może być niewystarczająca do ustalenia czynnika wywołującego objawy u pacjenta. Dijkema i wsp. zalecają, aby rozpoznanie alergii wobec ryb było oparte na danych pochodzących z wywiadu klinicznego oraz wynikach testów dodatkowych: punktowych testów skórnych i/lub oznaczeniach sIgE in vitro w oparciu o ekstrakty alergenowe.
W razie niejasnego obrazu klinicznego, pomocne może okazać się wykonanie doustnej próby prowokacyjnej (Fishing for Novel Diagnostic and Therapeutic Options. Dijkema i wsp. Clinical Reviews in Allergy & Immunology 2020
https://doi.org/10.1007/s12016-020-08806-5)
Pełny tekst pracy dostępny jest tutaj:
https://link.springer.com/article/10.1007%2Fs12016-020-08806-5
Opracowały:
Dr n. med. Emilia Majsiak1,2,3, Magdalena Choina3,4
1 Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Wydział Medyczny. Collegium Medicum
2 Dział Medyczny, EMMA MDT Sp. z o.o.
3 Polsko-Ukraińska Fundacja Rozwoju Medycyny, Lublin, Polska
4 Uniwersytet Medyczny w Lublinie, studentka VI roku kierunku lekarskiego
