Molekuły wywołujące anafilaksję

W artykule opublikowanym na łamach Current Treatment Options in Allergy Asero i wsp. poruszają zagadnienie anafilaksji związanej z krewetkami.

Dotychczas zidentyfikowano 45 molekuł alergenowych znajdujących się w skorupiakach, w tym alergen większy krewetki – tropomiozynę (Pen a 1). W artykule przytoczono wyniki badania, w którym wykazano, że ponad połowa pacjentów z anafilaksją indukowaną krewetkami w wywiadzie nie miała w surowicy sIgE wobec Pen a 1, natomiast w surowicy tych pacjentów były obecne sIgE wobec innych molekuł krewetki. Zatem nie tylko tropomiozyna, ale również inne molekuły krewetki mogą indukować ciężką reakcję alergiczną.

Z uczuleniem na krewetki może wiązać się zespół ryba-krewetka-mięso. Podobieństwo, pomiędzy łańcuchem lekkim miozyny mięsa kurczaka i homologicznych molekuł alergenowych z mięsa różnych gatunków ryb i skorupiaków, może być odpowiedzialne za wystąpienie objawów alergii po spożyciu mięsa kurczaka, ryb i skorupiaków.

Autorzy artykułu podkreślają, że pacjenci z historią anafilaksji wywołanej przez krewetki powinni być zawsze badani pod kątem reaktywności krzyżowej IgE z innymi bezkręgowcami ze względu na duże ryzyko reakcji krzyżowych. Wskazują również, że istnieją doniesienia na temat reakcji alergicznych indukowanych krewetkami u pacjentów, którzy nigdy nie spożywali krewetek, natomiast są uczuleni na roztocze kurzu domowego czy karaluchy. Rozwiązaniem wielu pytań, które do niedawna nie miały odpowiedzi jest DMA i jej narzędzia. Umożliwia ona odróżnienie pierwotnego uczulenia na krewetki od alergii wtórnej, spowodowanej reakcjami krzyżowymi na alergeny innych bezkręgowców. Autorzy artykułu zaznaczyli, że diagnostyka anafilaksji indukowanej krewetkami w niektórych przypadkach może być problematyczna. Za przyczynę wskazując niezadowalającą jakość ekstraktów dostępnych do punktowych testów skórnych, jak i również to, że niewiele molekuł jest dostępnych do rutynowego oznaczania (Shrimp-Induced Anaphylaxis. Asero R. et al. Curr Treat Options Allergy (2020) 7:381–389. DOI 10.1007/s40521-020-00269-5).
Pełna treść artykułu dostępna jest tutaj:
https://link.springer.com/article/10.1007/s40521-020-00269-5 
Opracowały:
Dr Emilia Majsiak 1,2,3, Magdalena Choina 3,4

1 Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Wydział Medyczny. Collegium Medicum
2 Dział Medyczny, EMMA MDT Sp. z o.o.
3 Polsko-Ukraińska Fundacja Rozwoju Medycyny, Lublin, Polska
4 Uniwersytet Medyczny w Lublinie, studentka VI roku kierunku lekarskiego